Ο καμποτζιανός σκηνοθέτης ενώνει κομμάτια από την εφηβεία του, συγκεκριμένα από στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ερυθρών Χμερ (1975-79), μέσω αρχείων, αλλά και αναπαραστάσεων με μικρές πήλινες κούκλες. Κύρια αιχμή, η αναζήτηση μιας φωτογραφίας από εκείνη την εποχή ως μικρή απόδειξη των εγκλημάτων που συντελέστηκαν τότε στη χώρα του.
