Ένα αληθινό γεγονός εμπνέει τον σκηνοθέτη του «Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων» για μια γλυκόπικρη κομεντί με εύστοχες κοινωνικές και κινηματογραφόφιλες αναφορές. Αποτίνοντας πολλαπλό φόρο τιμής στον Τσάρλι Τσάπλιν, η ταινία αναρωτιέται διακριτικά και χιουμοριστικά πάνω στην έννοια της καλλιτεχνικής (κινηματογραφικής και μη) κληρονομιάς και την πραγματική, διαχρονική αξία ενός έργου τέχνης, το οποίο ξεπερνά τα όρια της οθόνης ή του τελάρου ή της θεατρικής σκηνής και γίνεται στάση και μάθημα ζωής.
