Είκοσι χρόνια αφότου η "Σύντομη ιστορία του χρόνου" άφησε άναυδο τον κόσμο με τους μεγάλους αριθμούς και τις μαύρες τρύπες, ο συγγραφέας της, Στίβεν Χόκινγκ, παραδέχεται ότι η "απόλυτη θεωρία" που πίστευε ότι επίκειται - η οποία θα εξηγούσε οριστικά την προέλευση της ζωής, του σύμπαντος και των πάντων - παραμένει απογοητευτικά άπιαστη. Ωστόσο, παρά την κλονισμένη υγεία του και το φαινομενικά αδύνατο του εγχειρήματος, ο Χόκινγκ εξακολουθεί να είναι αφοσιωμένος στο έργο του, μια εξαιρετική ορμή που αποτυπώνεται εδώ σε φευγαλέα αποσπάσματα συνεντεύξεων και πλάνα του επιστήμονα να μοιράζεται ένα δείπνο σε φούρνο μικροκυμάτων με μερικούς φανατικούς διδακτορικούς φοιτητές. Αν και τα μαθήματα ποπ-επιστήμης που διανθίζουν το πρώτο μέρος αυτής της βιογραφίας δύο τμημάτων είναι εντυπωσιακά ζωηρά, ο Χόκινγκ, δυστυχώς, παραμένει τόσο δύσκολο να κατανοηθεί όσο και τα εκπληκτικά κβαντικά του ό,τι να 'ναι.
