Η ιστορία των Πάουελ και Πρέσμπεργκερ μιλάει για τον αληθινό πλούτο και το πως αυτός ανιχνεύεται όταν η ζωή συναντά την αγάπη και η μοίρα ανατρέπει τα σχέδια των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας λαϊκούς μύθους και παραδόσεις και ένα μαγευτικό τοπίο μέσα στο οποίο αιχμαλωτίζει ένα παραμύθι βυθισμένο σε ένα πλέγμα αμφίσημων (φυσικών και αισθητικών) συμβολισμών. Η ερμηνεία της Χίλερ είναι σαρωτική (θεατρική ηθοποιός αυτή, σπάνια έκανε ταινίες) : αν και (συχνά) «ανυπόφορη», σε κερδίζει βαδίζοντας ψηλαφητά προς την αυτογνωσία. Στον αντίποδα, ο Λίβσεϋ είναι ευγενής κι ανεπιτήδευτος, εξοικειωμένος με το περιβάλλον, μ’ αυτή την βαθιά φωνή και την ήρεμη (κι ασίγαστη) σοφία που γίνονται καθρέφτης της απερισκεψίας της ηρωίδας.
