Czarno-biały film dyplomowy Romana Polańskiego, z okresu jego fascynacji twórczością Samuela Becketta, Eugène Ionesco i Harolda Pintera. Opowieść o babci klozetowej, która w szarym i nieromantycznym miejscu swojej pracy wspomina młodość. Reżyser ukazuje barwne, wiejskie życie, rodzącą się, pierwszą miłość zestawiając je z ponurą, wojenną rzeczywistością i spojone powracającym motywem ułańskiej pieśni (skomponowanej przez Krzysztofa Komedę).
